به نظر اشترنبرگ عشق مثل یک مثلث است و بهترین عشق به مثلث متساوی الاضلاع شباهت دارد.

عشق سه عنصر دارد : صمیمیت، هوس و تعهد.

عشق زمانی بهترین حالت را خواهد داشت که هر یک از سه عنصر را تقریبا به طور یکسان شامل شود.

حالا بياييم كمي بيشتر بررسي شون كنيم .

صميميت :

صميميت يعني نصفه شب زنگ زدن و آروم صحبت كردن ؟ يعني قايمكي قرار گذاشتن ؟ يعني بعد مدرسه دنبال دختر راه افتادن يا اينكه پسري هر روز دنبالمونه ؟ يعني راحت تو بغل رفتن ؟

فكر نميكنم اينها باشه .

صميميت يك احساس نسبت به طرف مقابل هستش . عنصر خارجي يا حالتي جدا نيست . كه بخواهيم پيداش كنيم . صميميت يعني پاك و بي آلايش همديگر رو پذيرفتن و دوست داشتن .

صميميت رو دكتر شريعتي خوب تعريف ميكنه ! صميميت موقعي خودشو نشون ميده كه كسي رو طوري دوست داشته باشيم كه حرفهاي كه براي نگفتن داريم رو بتونيم با اون در ميون بگذاريم . يعني اينقدر راحت باشيم كه واهمه اي از بيان عقايد ، شكست ها ، پيشرفتها و افكارمون بدون تحريف يا پنهان كاري نداشته باشيم .

هوس :

هوس يك كلام يعني خواستن . هوس مقدسه . خيلي از ما وقتي اسم هوس مياد ناخودآگاه به جنبه منفي بودن اون فكر ميكنيم . شايد اين بخاطر تعاليم نه چندان درست ما در بچگي ناشي شه . كه خواستند هوس را درما بكشند . حتي هوس هاي پاك بچه گانمون رو . فكر كنيد ميبينيد .

واقعا هوس چيه ؟

يك نياز لازم كه بايد حتما برآورده شه ؟ يا يك نياز غير ضروري كه ميشود نديده گرفتش ؟ يا بين يا بين ؟

هوس ناشي از ديدن و فكر كردن به اون هوس در ذهن ماست . هوس قبل از زاييده شدن در وجود ما غير ضروريست . اما بعد از تولدش بايد است . البته نه بدين معني كه حتما بايد برآورده شه . بايد از اين جهت كه حتما بايد فكري به حالش بشه وگرنه اثر منفي بر روي روح و شخصيت ما ميگذارد .

تو انجام هوس هم بايد احتياط كرد . اگه خيلي راحت به اون بله بگي بلافاصله بعدي رو ميخواد . و هوس شما پاياني پيدا نميكنه . هوس رو بايد با حساب كتاب برآورده كرد . بر عكس نياز كه حتما بايد انجامش بدي .

به نظر من ميشه هوس رو يه جورايي بپيچونيم و با چيزاي ديگه مشغولش كنيم . مثله همون كاري كه تو بچگي با ما ميكردن . ميگفتيم مثلا ماشين كنترل دار فلان رو ميخواهيم ، اما كلاه سرمون ميذاشتن ميگفتن مثلا اين ماشين كوكي خيلي بهتره و اونو برامون ميخريدن . ما هم خوشحال كه بهتره رو گرفتيم . اين يه مثاله . اما مشابه اين رو حتما داشتيم . حالا ما هم همينكار رو با هوس انجام ميدهيم .

بگذاريد يه كمي با مثال هاي واضح تر منظورمو برسونم .

فرض كنيم يه بنده خدايي هوس سكس كنه .

اوني كه تا حالا هيچ سكس نداشته با يك بوسه هم ارضا ميشه . پس نبايد اون موقع سكس كامل داشته باشه . اين يك جور جهش تو رفتار اون شخص محسوب ميشه و اونو با شرايطي مواجه ميكنه كه خيلي قبل اينو درك نكرده . براي همين درصورتي كه ظرفيت اينكار رو نداشته باشه خيلي راحت از مسير اخلاقي منحرف ميشه .

اينجا معيار ما اخلاقه . مثله ماشينه . ما اگه يك ماشين كوكي قبل از ماشين كنترلي داشته باشيم هم از هر دو لذت برديم در وقتش هم وقتي ماشين كنترلي رو داريم قدرشو بهتر ميدونيم . زود خرابش نميكنيم . ذهنمون بزرگتر شده . الان بهتر ميرونيمش .

شايد دوستي بگه عشق الهي هم هوس داره ؟

بله حتما . گفتيم هوس يعني خواستن و مقدسه . زاييده ذهن ماست . و هر آنچه از ماست لايق وجود ما .اگر وجود ما پست و كوچك باشد هوس ما نيز پست و حقير و اگر وجودي متعالي داشته باشيم هوسي در خور عبادت خواهيم داشت .

اين موضوع خيلي جاي بحث و بررسي داره كه خارج از حوصله وبلاگ هستش . اگه دوستي مايل به ادامه بحث بود خبرم كنه .

تعهد :

تعهد به معني اينست كه آنچه ميگوييد عمل كنيد نه آنچه انجام ميدهيد بگوييد .

تعهد يعني قول و قراري گذاشتن و سر قول و عهدمون موندن . ميتونه با خودمون ( ضمير ناخود آگاه ) يا با شخص معلوم يا مجهول . مهم نفس كاره .

چقدر قشنگه آدم تو زندگيش تعهد داشته باشه . كاري رو براي كسي انجام بده يا انجام نده . مخصوصا وقتي اون شخص حضور فيزيكي نداشته باشه . اون وقت لذت بخش تر ميشه .

واقعا تعهد چيه ؟

يك اجبار براي حفظ رابطه يا چيزي ؟ يا يك امر اختياري . يا يك قانوني كه از خودمون در آورديم براي اطمينان ( از اين جهت كه طرف مقابلمون رو مجبور به انجام كاري كنيم . دستشو تو حنا بگذاريم )

در بهترين حالت تعهد يك عكس العمل نا خودآگاه در برابر كسيست كه ما براي اون شخص يا شئي ارزش قايليم . هر چقدر عزيز تر باشه تعهد ما بيشتر ميشه . و در حالت هاي پايين تر اين تعهد رو اگر خودبخود ساخته نشد ما خودمون از طريق مصنوعي ميسازيم . براي اينكه ما هم محتاج تعهد از طرف مقابل هستيم . درست مثله هر رابطه اي دوطرفه اش ارزش داره و يك طرفه اش مسخره است .

تعهد يك نياز برا بقاست . كسي كه تعهدي به ما نداره ارزشي هم نداره . چون اين شخص ارزشي براي شما قايل نشده . در اينصورت خودش رو موظف به انجام كارهايي ميدونست كه حداقل به نوعي زحمات و لطفهاي شما رو جبران كرده باشه .

تعهد درجات و انواع مختلفي داره . تعهد به معني خراب كردن آزادي ما نيست .

در بيشتر مواقع ما هيچ قول و قراري براي تعهد مون نسبت به يك رابطه نميگذاريم و اينو در دل و فكر خودمون شرط ميكنيم و همونطور كه گفتم ناخودآگاه به همون اندازه كه برامون عزيزه متعهدش ميشيم .

مثلا تو يك عشق ميتونه از سر موقع سر قرار بودن تا جان سپردن براي عشق و شايد هم بيشتر متغير باشه .

حالا يك سئوال از شما !

تعهد ما نسبت به عشق چيست ؟

قبل از جواب به اين سئوال بايد ماهيت عشق رو مشخص كنيم . اينكه ما به چه رابطه اي عشق ميگيم و از اون چه انتظاراتي داريم .

خيلي از ما چنان تعاريفي آرماني از عشق داريم كه هيچگاه بدان نميرسيم و بعضي از ما چه سطحي فكر ميكنيم و عاشق ميشويم و متنفر .

منتظر تعاريف شما از عشق و تعهد مون نسبت به اون هستيم